استراتژی‌های شاخه‌بندی (Branching) در Git (ورژن کنترل)

همونطور که میدونید گیت یه ورژن کنترل هست که میتونید با استفاده از اون به راحتی روی پروژه ی خودتون هنگام توسعه و کارهای تیمی تسلط داشته باشید و تمام تغییرات رو بررسی و منتشر کنید. استراتژی های شاخه بندی به ما کمک میکنن تا بتونیم تیم و ساختار گیت رو با همدیگر تنظیم و سرعت توسعه رو سریعتر کنیم. البته هر استراتژی معایب و مزایای خودش رو داره و ما قصد داریم توی این مطلب شما رو با ۳ استراتژی برنچ بندی در گیت آشنا کنیم پس با ما همراه باشید:

استراتژی‌های شاخه‌بندی در کنترل نسخه (ورژن کنترل):

سیستم‌های کنترل نسخه (ورژن کنترل) به توسعه‌دهندگان کمک می‌کنند تا کد خود را ردیابی، مدیریت و سازماندهی کنند. به طور خاص، این سیستم‌ها با ترکیب ویژگی‌هایی مانند کامیت (commit) و شاخه (branch) با اصول و استراتژی‌های خاص، به توسعه‌دهندگان در همکاری روی کد با هم تیمی ها کمک می‌کنند. این امر برای تیم‌ها در سازماندهی کد و کاهش زمان مورد نیاز برای مدیریت نسخه نیز مفید خواهد بود.

استراتژی شاخه‌بندی تعیین می‌کند که چگونه تیم به شاخه‌بندی کد نزدیک می‌شود.

دو الگوی شاخه‌بندی مختلف وجود دارد: بلندمدت و کوتاه‌مدت.

شاخه‌بندی بلندمدت برای پروژه‌های بلندمدت، پیچیده و با تیم‌های توسعه توزیع‌شده متعدد، گزینه مناسبی است. یک شاخه بلندمدت، یک کپی یا شاخه‌ای از کد اصلی است که برای کار روی یک ویژگی خاص استفاده می‌شود. الگوی شاخه‌بندی بلندمدت برای رویکرد توسعه با جداسازی ویژگی‌ها به بهترین نحو عمل می‌کند.

الگوی کوتاه‌مدت با استفاده از شاخه‌های کوتاه‌مدت، رویکرد کاری متفاوتی ارائه می‌دهد. برخلاف شاخه‌بندی بلندمدت که ممکن است هفته‌ها طول بکشد، شاخه‌بندی کوتاه‌مدت نیازمند ادغام به‌روزرسانی‌ ویژگی‌ها توسط توسعه‌دهندگان در طی چند روز است. این سبک از شاخه‌بندی برای رویکرد توسعه با یکپارچه‌سازی مداوم به بهترین شکل عمل می‌کند.

استراتژی شاخه‌بندی گیت‌فلو (GitFlow)

استراتژی شاخه‌بندی گیت‌فلو (GitFlow) یک رویکرد محبوب برای مدیریت آسان‌تر انتشار نسخه در گیت هست که توسط توسعه‌دهنده نرم‌افزار وینسنت درایسن در سال ۲۰۱۰ معرفی شد. این استراتژی شامل استفاده از شاخه‌های ویژه (feature branches) و چندین شاخه اصلی می‌شود. گیت‌فلو از شاخه‌های بلندمدت متعدد و کامیت‌های  بزرگ‌تر استفاده می‌کند.

استراتژی گیت‌فلو از ۵ شاخه بهره می‌برد: اصلی (main)، توسعه (develop)، ویژگی (feature)، انتشار (release) و رفع فوری (hotfix).

شاخه اصلی (main)

هدف از شاخه اصلی در گردش کار گیت‌فلو، نگهداری از کد آماده‌ی انتشار برای محیط تولید است. این شاخه در ابتدای پروژه ایجاد شده و در طول فرآیند توسعه حفظ می‌شود. شاخه اصلی را می‌توان در کامیت‌های مختلف برای نشان دادن نسخه‌های متفاوت یا انتشارات کد، تگ‌گذاری کرد. سایر شاخه‌ها تنها پس از بررسی و تست کافی، در شاخه اصلی ادغام خواهند شد.

شاخه توسعه (develop)

شاخه توسعه (develop) هم در ابتدای پروژه ایجاد شده و در طول فرآیند توسعه حفظ می‌شود. این شاخه شامل کدهای پیش‌تولید (pre-production) است که در آن، ویژگی‌های جدید توسعه‌یافته در حال تست شدن هستند.

ویژگی‌های تازه ایجادشده باید بر پایه شاخه توسعه شکل بگیرند و پس از آماده شدن برای تست، دوباره در آن ادغام شوند.

شاخه ویژگی (feature)

شاخه ویژگی (feature) متداول‌ترین نوع شاخه در گردش کار گیت‌فلو است. از این شاخه برای اضافه کردن ویژگی‌های جدید به کد استفاده می‌شود.

هنگام کار روی یک ویژگی جدید، شاخه ویژگی را بر اساس شاخه توسعه آغاز می‌کنید و پس از تکمیل و بررسی مناسب ویژگی، تغییرات خود را دوباره در شاخه توسعه ادغام خواهید کرد.

شاخه انتشار (release)

شاخه انتشار (release) زمانی استفاده می‌شود که در حال آماده‌سازی انتشار نسخه جدید برای محیط تولید باشید. معمولا کارهایی که روی شاخه انتشار انجام می‌گیرد شامل اعمال آخرین تغییرات و رفع باگ‌های جزئی مرتبط با انتشار کد جدید است. این کارها باید مجزا از توسعه‌ی اصلی در شاخه توسعه (develop) صورت گیرد.

شاخه رفع سریع (hotfix)

شاخه رفع سریع (hotfix) برای اعمال سریع تغییرات ضروری در شاخه اصلی (main) استفاده می‌شود.

بنیان شاخه رفع سریع باید شاخه اصلی شما باشد و در نهایت این شاخه باید دوباره هم در شاخه اصلی و هم در شاخه توسعه ادغام شود.

ادغام تغییرات از شاخه رفع سریع به شاخه توسعه بسیار مهم است تا اطمینان حاصل شود که این رفع مشکل در انتشار بعدی نسخه اصلی نیز باقی بماند.

خلاصه استراتژی گیت‌فلو

استراتژی گیت‌فلو شامل هفت مرحله‌ی کلیدی است که جریان توسعه و انتشار کد را مدیریت می‌کند:

۱. یک شاخه توسعه (develop) از شاخه اصلی (main) ایجاد می‌شود.

۲. یک شاخه انتشار (release) از شاخه توسعه (develop) ساخته می‌شود.

۳. شاخه‌های ویژگی (feature) برای کار روی ویژگی‌های جدید بر پایه شاخه توسعه (develop) ایجاد می‌شوند.

۴. هنگامی که یک ویژگی تکمیل شد، در شاخه توسعه (develop) ادغام می‌شود.

۵. پس از اتمام کار روی شاخه انتشار (release)، این شاخه در هر دو شاخه توسعه (develop) و اصلی (main) ادغام می‌گردد.

۶. در صورت کشف شدن مشکلی در شاخه اصلی (main)، یک شاخه رفع سریع (hotfix) از شاخه اصلی ایجاد می‌شود.

۷. پس از تکمیل هات فیکس، این تغییرات در هر دو شاخه توسعه (develop) و اصلی (main) ادغام می‌شوند.

استراتژی شاخه‌بندی گیت‌هاب‌فلو (GitHub Flow)

استراتژی شاخه‌بندی گیت‌هاب‌فلو روشی نسبتاً ساده برای مدیریت فرآیند توسعه است. این استراتژی در تضاد با گیت‌فلو از تعداد کمتری شاخه استفاده می‌کند.

در این روش، شاخه اصلی (main) حاوی کد آماده‌ی انتشار برای محیط تولید است. سایر شاخه‌ها، که با نام شاخه‌های ویژه (feature branch) شناخته می‌شوند، برای توسعه‌ی ویژگی‌های جدید و رفع باگ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. پس از تکمیل و بررسی مناسب این تغییرات، آن‌ها مستقیماً در شاخه اصلی ادغام می‌شوند.

اصول کلیدی استراتژی شاخه‌بندی گیت‌هاب‌فلو

در حين کار با استراتژی شاخه‌بندی گیت‌هاب‌فلو، شش اصل کلیدی برای اطمینان از حفظ کیفیت کد وجود دارد:

۱. قابلِ انتشار بودن کد در شاخه اصلی: هر کدی که در شاخه اصلی (main) قرار دارد باید آماده‌ی استقرار (deploy) در محیط تولید باشد.

۲. ایجاد شاخه‌های با نام توصیفی: شاخه‌های جدید را با نام‌های توصیفی برای کارهای جدید از روی شاخه اصلی ایجاد کنید، برای مثال: feature/add-new-payment-types (ویژگی/اضافه کردن نوع پرداخت جدید).

۳. کامیت و پوش منظم: مرتباً کار خود را در شاخه‌های محلی کامیت (commit) کرده و به شاخه‌های راه دور (remote) پوش (push) نمایید.

۴. درخواست بررسی و ادغام با Pull Request: برای درخواست بازخورد یا کمک، و یا زمانی که فکر می‌کنید کارتان آماده‌ی ادغام در شاخه اصلی است، یک درخواست بررسی (Pull Request) ایجاد کنید.

۵. ادغام پس از بازبینی: پس از بررسی و تایید شدن کار یا ویژگی شما، امکان ادغام آن در شاخه اصلی وجود دارد.

۶. استقرار سریع پس از ادغام: به محض ادغام شدن کار شما در شاخه اصلی، باید بلافاصله آن را در محیط تولید مستقر کنید.

مزایای استراتژی گیت‌هاب‌فلو

استراتژی گیت‌هاب‌فلو رویکردی بسیار ساده برای مدیریت کد است. این سادگی چندین مزیت را به همراه دارد:

• سهولت کار: به دلیل سادگی گردش کار، این استراتژی شاخه‌بندی گیت به استقرار مداوم (Continuous Delivery) و یکپارچه‌سازی مداوم (Continuous Integration) امکان‌پذیر می‌کند.
• مناسب برای تیم‌های کوچک: استراتژی شاخه‌بندی گیت‌هاب‌فلو برای تیم‌های کوچک و برنامه‌های کاربردی وب به خوبی عمل می‌کند.

معایب استراتژی گیت‌هاب‌فلو

با وجود مزایای ذکر شده، این استراتژی معایبی نیز دارد:

• عدم پشتیبانی از چند نسخه همزمان: این استراتژی قادر به پشتیبانی از چندین نسخه کد در حال اجرا در محیط تولید به طور همزمان نیست.
• مستعد باگ در تولید: نبود شاخه‌های اختصاصی برای توسعه، استراتژی گیت‌هاب‌فلو را در برابر ورود باگ به محیط تولید آسیب‌پذیرتر می‌کند.
•  

خلاصه

1. استراتژی گیت‌هاب‌فلو، جایگزینی ساده‌تر برای گیت‌فلو است که برای تیم‌های کوچک‌تر ایده‌آل است، زیرا نیازی به مدیریت چندین نسخه از کد ندارد.
2. برخلاف گیت‌فلو، این مدل از شاخه‌های انتشار استفاده نمی‌کند. شما کار خود را با شاخه اصلی (main) آغاز می‌کنید و سپس توسعه‌دهندگان برای جداسازی کار خود، شاخه‌هایی (feature branch) به طور مستقیم از شاخه اصلی ایجاد می‌کنند. این شاخه‌های ویژه پس از ادغام در شاخه اصلی، حذف می‌شوند.
3. ایده اصلی پشت این مدل، حفظ قابلیت استقرار دائمی کد در شاخه اصلی است و به همین دلیل می‌تواند از فرآیندهای یکپارچه‌سازی و استقرار مداوم (CI/CD) پشتیبانی کند.

استراتژی شاخه‌بندی گیت‌لاب‌فلو (GitLab Flow)

استراتژی گیت‌لب ‌فلو ترکیبی از توسعه‌ی هدایت‌شده با ویژگی (feature-driven development) و شاخه‌های ویژگی (feature branch) با ردیابی مسائل است و جایگزینی ساده‌تر برای گیت‌فلو به شمار می‌رود. در گیت‌لب‌فلو، درحالی‌که امکان پشتیبانی از شاخه‌های تولید (production) و پایدار (stable) فراهم است، تمام ویژگی‌ها و رفع باگ‌ها مستقیماً وارد شاخه اصلی (main) می‌شوند.

در این گردش کار، شاخه‌های ویژه برای کار روی ویژگی‌های جدید و رفع باگ‌ها استفاده می‌گردند. پس از تکمیل، بررسی و تایید این تغییرات، آن‌ها در شاخه اصلی ادغام می‌شوند.

استراتژی شاخه‌بندی گیت‌لاب‌فلو با دو نوع مختلف چرخه انتشار کار می‌کند:

۱. انتشار نسخه‌بندی‌شده (Versioned Release): در این روش، هر انتشار با یک شاخه انتشار مرتبط است که بر پایه شاخه اصلی ایجاد می‌شود. رفع باگ‌ها ابتدا باید در شاخه اصلی ادغام شوند و سپس به صورت گزینشی (cherry-picking) به شاخه انتشار منتقل گردند.

۲. انتشار مستمر (Continuous Release): در این روش از شاخه‌های تولید برای نگهداری از کد آماده‌ی استقرار استفاده می‌شود. بنابراین، کد زمانی که برای انتشار آماده باشد در شاخه تولید ادغام می‌گردد.

مزایای استراتژی گیت‌لاب‌فلو

استراتژی گیت ‌لب ‌فلو در مقایسه با استراتژی گیت‌فلو، از مزایای زیر برخوردار است:

• سادگی: گیت‌لاب‌فلو در مقایسه با گیت‌فلو از پیچیدگی کمتری برخوردار است.
• سازمان‌یافتگی: گیت‌لاب‌فلو نسبت به استراتژی شاخه‌بندی گیت‌هاب، سازمان‌یافته‌تر و ساختارمندتر است.
• پشتیبانی از روش‌های مختلف انتشار: با اندکی تغییر، گیت‌لاب‌فلو می‌تواند از استقرار مداوم (Continuous Delivery) و انتشارات نسخه‌بندی‌شده پشتیبانی کند.

معایب استراتژی گیت‌لاب‌فلو

با وجود مزایا، معایبی نیز برای استراتژی گیت‌ لب ‌فلو وجود دارد:

• عدم سادگی مطلق: گیت‌لاب‌فلو ساده‌ترین استراتژی شاخه‌بندی گیت نیست.
• احتمال بی‌نظمی در همکاری: ساختار نه چندان سفت و سخت گیت‌لاب‌فلو ممکن است منجر به بی‌نظمی در فرآیند همکاری شود.

امیدوارم این مطلب برای شما مفید بوده باشه. اگر شما هم استراتژی دیگه ای میشناسید از بخش نظرات برای ما ارسال کنید :)